H πρώτη φορά που είδα τους Cramps ζωντανά,δεν ήταν αυτή.Ήταν το 91 στο Ιβανώφειο στην Θεσσαλονίκη.Πρώτα έπαιξαν εκεί και μετά στην Αθήνα το 91.Το λαιβ της Θεσσαλονίκης ήταν πολύ πιο άγριο και νομίζω πως μπορώ να το πω διότι ήμουν από τους ελάχιστους που γνωρίζω πως τους ακολούθησαν για να δουν και τα δύο.Στην Θεσσαλονίκη όλο το stage προς το τέλος του σετ τους ήταν ένα πεδίο μάχης με τον Lux να έχει ανοίξει τρύπα στο κέντρο της ξύλινης σκηνής και να έχει μπει μέσα έχοντας καταπιεί το μικρόφωνο και βγάζοντας τα θρυλικά του ουρλιαχτά κυριολεκτικά από την κρύπτη.Παράλληλα έπινε κι ένα μεγάλο μπουκάλι φτηνό κόκκινο Apelia γνωστό κρασί σ όσους δεν είχαμε φράγκα για ξίδια τότε.Μετά το λαιβ πάντως όταν κατάφερα να τους μιλήσω (στον Lux και την Poison Ivy ) σαν μια μικρή συνέντευξη για το Radio Acropolis FM στο οποίο έκανα εκπομπές τότε και οι δύο ήταν ήρεμοι κι ευγενικοί ικανοποιώντας ακόμη και την σχεδόν αγενή απαίτησή μου να μου δείξουν φωτογραφία απο το σπίτι τους με τα αντικείμενα όχι πάνω από την δεκαετία του '60. Ήταν αλήθεια.Ακόμη και η τηλεόραση ήταν οβάλ με το ηχείο από κάτω.Αυτές οι παλιές General Electric. Όταν ξεκίνησε το live της Θεσσαλονίκης το '91 άφησε ένα λεπτό αμηχανίας γιατί μέσα στην έδρα του Ηρακλή η μπάντα ξεκίνησε με το G13 γραμμένο στην μεμβράνη της μπότας των ντράμς ...όμως μετά από αυτό το κλάσμα όλοι κυλίστηκαν στην σκόνη του ροκενρολ που ενώνει.Δεν μπορούσα να μην τους ακολουθήσω στην Αθήνα τότε.Δυστυχώς εισιτήρια δεν μου έμειναν γιατί στην Θεσσαλονίκη μπήκα με καβαλήματα και στην Αθήνα με σκούντημα στην πλάτη.Μετά από μερικά χρόνια όμως το 98 μου έμεινε και το απόκομμα του εισιτηρίου και η μάσκα με το φερμουάρ στο στόμα που 'σκασε στα πόδια μου όταν την πέταξε ο Lux still alive.
No comments:
Post a Comment