Dr. Albert Flipout’s one CAN band feat. Mickey Pantelous Live @ Floral ~ Thursday 28.02

Ο άνθρωπος ορχήστρα, ο Ελληνοδανός μπλουζίστας Mickey Pantelous και ο μεταλλαγμένος σε κονσέρβα φίλος του Dr. Albert Flipout, αποτελούν τους Dr. Albert Flipout's one CAΝ band. Μαζί κάνουν ένα αφιέρωμα σε έναν αιώνα Αμερικάνικης μουσικής, έχοντας πάντα ως βάση τα μπλουζ. 

Intro/Outro dj set Le Hunchback!

Facebook event & info

Οι 5NAMORI στο Blue Room του Sonic Boom!

Την Παρασκευή 1η Μαρτίου οι 5NAMORI κατεβάζουν στον υπόγειο του Sonic Boom τον εξοπλισμό τους και μαζί με την κυκλοφορία του mini cd τους με τίτλο “Μήτρα Υλικού” προσπαθούν να στήσουν μια ηχητική αλληγορία.

H προσφάτως σχηματισμένη 5άδα ξεκίνησε σχεδόν ανάποδα. Με αφορμή την έκθεση του (μέλους της) Γιώργου Τσόπανου και μια ομιλία του (επίσης μέλους) Στυλιανού Τζιρίτα στα πλαίσια της τελευταίας ένωσαν δυνάμεις και τις τεχνικές τους πάνω σε όργανα που παρουσίασε ο πρώτος ως ιδιοκατασκευές στο Intonarumori ως εργαλεία που (μεταξύ άλλων) χρησιμοποιήθηκαν στην πορεία του ηχητικού πειραματισμού στον 20ο αιώνα. Από εκείνο το σημείο και πέρα κρίθηκε απαραίτητη η κλήτευση εκλεκτών συνεργατών. Η Βικτώρια Νταρίλα, ο Τάσος Αντωνίου και ο Γιώργος Καναβός ανταποκρίθηκαν άμεσα και με συνέπεια και το βράδυ της 2ας Φεβρουαρίου 2013 παρουσιάστηκαν ως πεντάδα παίζοντας στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.

Αυτή τη φορά η προσέγγιση θα είναι διαφορετική μιας και το όλο πλαίσιο είναι διαφορετικό. Έδωσαν ένα όνομα στη συνεργασία τους, έχουν ήδη στα χέρια τους μια περιορισμένης κυκλοφρίας καταγραφή, το mini cd Μήτρα Υλικού, όπως επίσης αποφάσισαν να βαδίσουν προς ένα δρόμο που περικλείει και πάλι τον λόγο, αυτή τη φορά μέσα στον ήχο.

Οι 5NAMORI είναι οι εξής:

Τάσος Αντωνίου > Χορδοφόρο Ιδιόφωνο

Γιώργος Καναβός > Θερεμίνη

Βικτώρια Νταρίλα > Ενισχυμένο δάπεδο

Στυλιανός Τζιρίτας > Κλαρινέτο

Γιώργος Τσόπανος > Φωτοδοτούμενο Κύκλωμα

Παρασκευή 1 Μαρτίου στις 21.00

Είσοδος Ελεύθερη

Blue Room.

Το υπόγειο του Sonic Boom Records.

Σύρου 32 - Κυψέλη - Αθήνα

τηλ. 2108253972

Facebook event & info

Music Society WebRadio Party

Πρώτο Σάββατο της άνοιξης και το Music Society web radio κατηφοριζει στο bar Σπιρτόκουτο . Ο Ναούμ και ο Νικος αναλαμβάνουν τα dexx . lndie, rοck ‘r’roll, και... « - Do you have Soul? - That all depends»  Στο μπαρ, φτήνια και φιλότιμο: Απλό ποτό: 5.00 ευρώ. Special: Από 6.00 ευρώ. Cocktails: Από 6.00 ευρώ Lager Βαρέλι 3.00 ευρώ Are you gonna be there (- at the love in )? Facebook Event & Info

A Week Under The Spirit Of The Music Of Tom Waits

A week under the spirit 

of the music of Tom Waits

4-10 Μαρτιου στο La Soiree de Votanique

Μετά από μια επιτυχημένη πορεία 4 ετών σε διάφορα σημεία τέχνης ή μπαρ, το αφιέρωμα στην μουσική του Tom Waits, που οργανώνεται μια φορά τον χρόνο από τον Bill Hunchback θα λάβει φέτος χώρα στον όμορφο και ταιριαστό χώρο του La soiree de Votanique (Καστοριάς 37, Βοτανικός, 2103471401), ιδιαίτερα διευρυμένο και υπό τις ευλογίες του ίδιου του Tom Waits, της Anti records και της Epitaph records.

Η ιδέα φέτος αφορά μια πιο «ανοιχτή» προσέγγιση στο είδος της σκοτεινής τζαζ, του τζαζ-ροκενρολ και του μπλουζ-πανκ του δρόμου, που θεωρούμε πως αναδύεται μέσα από την μουσική του Tom Waits. Σε αυτό θα βοηθήσει και η προσεκτική επιλογή των συγκροτημάτων που θα παρουσιάσουν την μουσική τους κι ευγενώς δέχτηκαν να το κάνουν, η συζήτηση με ειδικούς και μη και φυσικά η χορταστική δόση από την μουσική που επηρέασε τον Tom Waits , την μουσική που έγραψε κι έπαιξε ο ίδιος, που διασκεύασαν συγκροτήματα ακόμη κι από τα πιο απίθανα μέρη της Γης, και γενικώς απο σπάνιους και δυσεύρετους ήχους της δισκοθήκης του Bill Hunchback στα πλατω του La Soiree De Votanique.

Στο κλείσιμο αυτής της ενδιαφέρουσας εβδομάδας τέλος, θα γίνει και μια δωρεάν κλήρωση σπάνιων αντικειμένων που στάλθηκαν από τον ίδιο τον καλλιτέχνη και την Epitaph Recs, για αυτούς που ενδιαφέρονται για την μουσική του. Για την ακρίβεια θα κληρωθεί το ιδιόχειρα υπογεγραμμένο τελευταίο του άλμπουμ “Bad as Me” σε σπέσιαλ έκδοση βινυλίου καθώς και βινύλια 45 στροφών από το Lie to me/ Crazy about my baby, single και μπλούζες. Όλα σε περιορισμένα αντίτυπα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αναλυτικότερα το πρόγραμμα θα έχει ως εξής:

Δευτέρα 4 Μαρτίου

Εισαγωγή, με μουσική από την δισκογραφία του Tom Waits από μουσικούς που επηρεάστηκε κι από την μουσική περιοχή της σκοτεινής τζαζ, του τζαζ-ροκενρολ και του μπλουζ-πανκ, μέσα από την αντίληψη περι αυτών και της δισκοθήκης του Bill Hunchback.

Ταυτόχρονη προβολή αποσπασμάτων ταινιών που συμμετείχε ο Tom Waits και οπτικό υλικό από τις συναυλίες του.

Τρίτη 5 Μαρτίου.

Ο Mickey Pantelous μια ειδική μουσική προσωπικότητα που αξίζει να προσέξει κανείς, κινούμενη σ έναν παράλληλο σκονισμένο δρόμο με αυτόν του Tom Waits προς έναν τόπο με το bourbon να ρέει και την μουσική να σε κάνει να θέλεις να σκεφθείς ή να ξεχάσεις , παρέα με τον συντροφικό του φίλο, γιατρό κονσέρβα Dr Albert Flipout σε μια μονομελή μπάντα ανθρώπου-ορχήστρα, θα παίξει τις μουσικές που πηγάζουν από αυτό το ταξίδι κι απ’ το τι βρήκε εκεί.

Παράλληλα θ’ ακουστούν ανάλογες μουσικές από τα πλατώ του La Soiree De Votanique αρκετός Tom Waits ,ενω θα υπάρχει προβολή ασπρόμαυρων cartoons που απαγορεύθηκαν τις δεκαετίες του 30-40-50 στους προτζέκτορες

Τετάρτη 6 Μαρτίου.

Η βραδιά θα ξεκινήσει με μια συζήτηση μεταξύ εκλεκτών ειδικών, μουσικών, δημοσιογράφων, αλλά και φίλων της μουσικής, σχετική με το αστικό μπλουζ, το ταξίδι, τον σκονισμένο δρόμο και την φυγή προς κάτι μάλλον καλύτερο, που δεν είναι και σίγουρο όμως. Η συζήτηση αυτή δεν θα γίνει με τα συνηθισμένα μέτρα και σταθμά, αλλά αποσκοπεί να παρουσιάσει το όποιο συμπέρασμά ή πληροφορία της, μέσω της φιλοσοφίας που πηγάζει από μια παρέα φίλων που μιλούν πίνοντας .

Στην συνέχεια θ’ ανεβούν στην σκηνή οι Small Blues Trap

Οι SmallBlues Trap περιπλανώμενοι, θυμούνται τις παλιές καλές μέρες, διασχίζοντας τη λίμνη της φρενίτιδας, ψιθυρίζοντας τους φόβους τους, αντιμετωπίζοντας τα πάντα ως ένα αστείο, κι αισθανόμενοι ξένοι με την πραγματικότητα, έχοντας τάσεις φυγής, περπατούν στο μακρύτερο δρόμο που γνώρισαν ποτέ .Έχοντας ήδη 4 δίσκους στο ενεργητικό τους κι έναν καινούριο στον οπλισμό τους σχεδιάζουν μια βραδιά γεμάτη από την σιγουριά ενός επικείμενου ταξιδιού της φαντασίας.

Παράλληλα θ’ ακουστούν ανάλογες μουσικές από τα πλατώ του La Soiree De Votanique αρκετός Tom Waits ,ενω θα υπάρχει προβολή ασπρόμαυρων cartoons που απαγορεύθηκαν τις δεκαετίες του 30-40-50 στους προτζέκτορες

Πέμπτη 7 Μαρτίου.

Οι Meweathersblues band με την μεγάλη φωνή της Τζένης Καπάδαη, και τις «σκονισμένες» κιθάρες του Γιώργου Δάφνου, τα βαριά μπάσσα του Μάνου Αναγνωστόπουλου και τα αλκοολούχα τύμπανα του Δημήτρη Κλωνή παίζοντας συνθέσεις βγαλμένες αυτές από μια δυναμική που έρχεται μέσα από τους ήχους της πόλης οι οποίοι οδηγούν όμως σε μια έξοδο φαντασίας κι ευαισθησίας προς έναν τόπο που επισκέπτεσαι για να ξεφύγεις, μα επιστρέφεις για να εμπνευστείς, θα γεμίσουν τον κύβο του La Soiree De Votanique με την βαθιά μουσική τους.

Παράλληλα θ’ ακουστούν ανάλογες μουσικές από τα πλατώ του La Soiree De Votanique από τον Γιάννη Στεφανάκο, αρκετός Tom Waits ,ενω θα υπάρχει προβολή ασπρόμαυρων cartoons που απαγορεύθηκαν τις δεκαετίες του 30-40-50 στους προτζέκτορες

Παρασκευή 8 Μαρτίου.

Από τα πλατω του La Soiree De Votanique κι από την πλήρη συλλογή του Bill Hunchback (όσον αφορά το είδος) θ’ ακουστούν μουσικές του Tom Waits παιγμένες από τον ίδιον αλλά κι αγνώριστες διασκευές από τα πλέον δυσεύρετα συγκροτήματα απ όλο τον κόσμο και μουσικές που θα μπορούσαν να πηγάζουν από το μυαλό του Tom Waits αλλά γράφτηκαν από άλλους μουσικούς.

Παράλληλα θ’ ακουστούν ανάλογες μουσικές από τα πλατώ του La Soiree De Votanique αρκετός Tom Waits ,ενω θα υπάρχει προβολή ασπρόμαυρων cartoons που απαγορεύθηκαν τις δεκαετίες του 30-40-50 στους προτζέκτορες

Σαββατο 9 Μαρτίου

Ως Σάββατο θα είναι μια μέρα μουσικής στο La Soiree de Votanique με τις πολύ καλές μουσικές του κι ένα μικρό διάλειμμα του αφιερώματος στον Tom Waits ως την Κυριακή που…

Κυριακή 10 Μαρτίου

Η τελική ημέρα του αφιερώματος θα ξεκινήσει από τις 15.00 το μεσημέρι με προσέγγιση του αισθήματος Waits από την ρεμπέτικη μπάντα Les Votaniques ενώ στις 20.30 θα παρουσιαστεί μια μοναδική παράσταση θεάτρου σκιών από τον Άθω Δανέλλη και τον Αθηναϊκό Θίασο Σκιών εμπνευσμένη από τον Tom Waits. O Άθως Δανέλλης είναι από τους ελάχιστους εναπομείναντες καραγκιοζοπαίκτες, διατηρεί από το 1989 μόνιμες σκηνές με βραδινές παραστάσεις για ενήλικο κοινό, όπου παρουσιάζει σπάνια έργα από το ξεχασμένο ρεπερτόριο του Ελληνικού Θεάτρου Σκιών καθώς και δικές του πρωτότυπες δημιουργίες κρατώντας ζωντανή αυτή την τόσο σημαντική λαϊκή θεατρική παράδοση. Επίσης διδάσκει την τέχνη του Θεάτρου Σκιών (ιστορία και θεωρία, ύφος και μίμηση, ρόλος της μουσικής στην παράσταση, κατασκευή και ζωγραφική φιγούρας, σκηνικού και ρεκλάμας) σε σεμινάρια ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, γράφει άρθρα και μελέτες και έχει την επιμέλεια εκδόσεων, ραδιοφωνικών εκπομπών και παραστάσεων. έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Η.Π.Α., Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κ.α.).

Η βραδινή συναυλία της ημέρας θα ξεκινήσει στις 10 μμ και θα την αναλάβει μια ιδιαίτερη και πολυαναμενόμενη στην Αθήνα μουσική ομάδα από την Θεσσαλονίκη ,αυτή της Γεωργίας Συλλαίου Trio που θα παρουσιάσει μια μουσική παράσταση-σπουδή στις μπαλάντες του Tom Waits

Η Γεωργία Συλλαίου που με ιδιαίτερη αγάπη στην μουσική του Tom Waits τον προσεγγίζει και τον μελετά αρκετά χρόνια τώρα ,μεταξύ των άλλων πολυπράγμονων μουσικών της ενασχολήσεων, θα παρουσιάσει ακριβώς αυτή την αγάπη και βαθιά της γνώση, με το Τριο της, σε μια ειδική βραδιά που υπόσχεται να μας αφήσει άφωνους για το καλύτερο κλείσιμο του αφιερώματος που δεν θα ξεχάσουμε εύκολα.

Μετά το live θ’ ακολουθήσει πάρτυ με μουσικές blues , jazz , rock n roll από τον Bill Hunchback και τον Μελέτη Μοίρα στα πλατώ του La Soiree De Votanique, αρκετός Tom Waits ,ενω θα υπάρχει προβολή ασπρόμαυρων cartoons που απαγορεύθηκαν τις δεκαετίες του 30-40-50 στους προτζέκτορες

Την ίδια βραδιά και λίγο πριν τον αποχαιρετισμό θα γίνει και η δωρεάν κλήρωση των σπάνιων αντικειμένων που στάλθηκαν από τον ίδιο τον καλλιτέχνη και την Epitaph Recs, για αυτούς που ενδιαφέρονται για την μουσική του. Για την ακρίβεια θα κληρωθεί το ιδιόχειρα υπογεγραμμένο τελευταίο του άλμπουμ “Bad as Me” σε σπέσιαλ έκδοση βινυλίου καθώς και βινύλια 45 στροφών από το Lie to me/ Crazy about my baby, single και μπλούζες. Όλα σε περιορισμένα αντίτυπα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σας ευχαριστούμε πολύ εκ προοιμίου για την παρουσία σας στην εκδήλωση και για την με οποιοδήποτε τρόπο βοήθειά σας στην άρτια διεξαγωγή της

Φιλικά

BillHunchback

και

La Soiree de Votanique (Καστοριάς 37, Βοτανικός, 2103471401)

Χορηγός επικοινωνίας : MusicSociety WebRadio

Στο όρθιο

Lifo 16-01-2013

17 Majestic Instrumental Tracks By Rock Artists (Via NME)

17 Majestic Instrumental Tracks By Rock Artists

By Lucy Jones

42

Posted on 02/01/13 at 10:07:09 am

This week is the anniversary of Fleetwood Mac's 'Albatross' hitting the top spot in the UK in 1969. Sure it's magnificent, but it's surprising that an instrumental piece - by definition, a 'song' must have words - was their only number one in this country. There have been other instrumental #1s, however: Mr Oizo's 'Flat Beat', Doop's 'Doop' and four by The Shadows.

Without words in its artillery, a track needs to be exceptional to prevent disappointed blank stares from fans used to lyrics and a voice. Rarely can bands get away with 'doing an Eno'. I asked NME office staffers and my Twitter followers for suggestions. Here's 17 of the best - and you can listen to them in a handy Spotify playlist below. What's your favourite?

Link Wray - 'Rumble'

'Rumble by Link Wray is the only instrumental song to have been banned from the radio airwaves. Station controllers in the United States feared its menacing tone would incite gang violence. Even so, the track got to #16 in the charts. Bob Dylan once referred to it as the "finest instrumental ever" and it's hard to argue with him.

Metallica - 'Orion'

From their third studio album 'Master Of Puppets' (1986), 'Orion' is an epic symphony in three parts: a thrash-heavy beginning, a spaced-out middle section and a final intense burst. The song was named after the star constellation, inspired by the spacey bridge. Features a whopping six guitar solos.

Booker T. & The MGs - 'Green Onions'

Without lyrics, it's unclear as to what instrumental song titles refer to. There are three theories about Booker T & The M.G's incredibly successful 1962 hit. Does it, simply, refer to scallions? When asked what it meant, Booker once explained: "because that is the nastiest thing I can think of and it's something you throw away". Or does it refer to da 'erb? Bandmember Steve Cropper said it was named after the cat in the cartoon Green Badger. One thing we know is this: it's wig-flip material.

The Commodores' Machine Gun

The opening track of 'Machine Gun', Lionel Ritchie's erstwhile band The Commodores' 1974 album, is two and a half minutes of funking Motown genius. Berry Gordy named the song after Milan White's bullet-hard clavinet playing because it reminded him of gunfire.

Pink Floyd - 'Interstellar Overdrive'

No one does space rock like the Floyd. This track from their 1967 debut album 'The Piper at the Gates of Dawn' fuses psych with jazz, acid with free-form rock. It's easy to get lost in the organs, weird guitar crunks and clamouring improvs. Apparently the riff was inspired by manager Peter Jenner trying to hum a song he couldn't remember that turned out to be Love's cover of 'My Little Red Book'. Can you imagine seeing it live?

Beastie Boys - 'Multilateral Nuclear Disarmament'

'Hot Sauce Committee Part Two', Beastie's eighth studio album and the final one before the tragic death of Adam Yauch, was one of their finest and did pretty well in the charts too (#2 in the US). Nestled in the album towards the end is this bass-led earworm of an instrumental.

New Order - Elegia

'Elegia' a hypnotic, cyclical waltz from the 1985 album 'Low-Life' was written as an elegy to Ian Curtis. As is often the case with instrumentals, their original version is longer than what's released. Stephen Morris told Select in '93 that the track on the album was a five-minute highlight of a recording 17 and a half minutes long.

Clap Your Hands Say Yeah - 'Blue Turning Gray'

Shout out to Gus from Alt-J for reminding me of this one. From the Brooklyn band's debut album, it's a short, gentle, guitar-led piece that provides a pause and breath.

Pixies – 'Cecilia Ann'

Pixies' third album 'Bossanova' opens with a two-minute garage-grunge blast that could soundtrack a rock Western. While sounding unmistakeably Pixies, it was actually written by Frosty Horton and Steve Hoffman. There's great breakdown at 1.23.

Led Zeppelin – 'Moby Dick'

John Bonham once played the drum solo in 'Moby Dick' so hard at a live show that he drew blood. He was using his hands at the time because his sticks had broken, which would often happen if he'd playing it 30 minutes. What a legend. Witness the sheer genius of Bonham:

'Oscillate Wildly' - The Smiths

The B-Side to 'How Soon Is Now?' is strange. You always expect Morrissey's voice to come in at some point. It feels like an instrumental in the sense the vocals have been stripped away. Still, it's a diverting piano-led, almost-jazzy jewel. Find it on 1987's 'Louder Than Bombs'.

Pavement - 'Heckler Spray'

The first track on Pavement's 'Perfect Sound Forever' EP is a riot of guitar feedback and one riff holding its own like a lone snow leopard. It was released in '91, the year before 'Slanted And Enchanted'.

Radiohead - 'Meeting in the Aisle'

It was a pleasant treat for Radiohead fans to hear this obscure instrumental track brought out at Radiohead shows during their world tour last year. Sadly, I didn't get to hear it, but was glad to dust it off and bring it out again. From the 'Airbag/How Am I Driving' EP, it's a trippy, almost Asian-sounding groove based around three sliding chords.

Elliott Smith - 'Kiwi Maddog 20/20'

The closing track on Elliott Smith's '94 album 'Roman Candle' is one of his sweetest. Warm, luscious guitars meander and blur; songs like this don't need lyrics. He didn't plan to release this album but thank goodness it happened.

The Who - 'The Ox'

'The Ox' is on 'My Generation', The Who's debut. It's an unholy racket of improv, spicy guitars, keys and galloping drums. Sadly for people my parents' age, they rarely played it live.

The Beach Boys - 'Pet Sounds'

The penultimate song on one of the most influential albums in the history of modern music is the title track from the Beach Boys' 11th album. It was written, produced and played live by Brian Wilson, who intended it to be used as the theme of a James Bond movie. The weird percussion sound is drummer Ritchie Frost playing two empty Coca-Cola cans.

Mr Bloe - 'Groovin' With Mr.Bloe'

'Groovin' With Mr.Bloe' almost hit the #1 spot in the UK in 1970. It was performed by a motley crue of motley crew of musicians, headed up by Zack Lawrence. It's one of Morrissey's favourite songs.

NME.COM blogs contain the opinions of the individual writer and not necessarily those of NME magazine or NME.COM.

VIA NME