"Τον μακρινό καιρό της «πρώτης εποχής» των Common Sense (που αν δεν υπήρχαν, επίσης δε θα υπήρχε κι αυτή η ιστορία), ήταν χαρά μου να πηγαίνω στο Sonic Boom του Γιώργου Φερτάκη. Εκεί έβλεπα συχνά και τον αδελφό του Νίκο. Μια μέρα, καθώς συζητούσαμε για μουσική, ανέφερα τη λατρεία μου για τους Thin White Rope. Τότε ο Νίκος χαμογέλασε και είπε: «α, έχω τις μπαγκέτες του ντράμερ, από τη συναυλία τους. Θα σου τις χαρίσω!» Και πράγματι, την επόμενη φορά που πήγα στο Sonic Boom, οι μπαγκέτες με περίμεναν εκεί.
Πέρα από την αυτονόητη συγκίνηση, πέρα από την καλοπροαίρετη περηφάνια μου που απέκτησα κάτι τόσο «πολύτιμο», τόσο αναπάντεχα, δεν ξεχνάω ποτέ την αυθόρμητη σκέψη του Νίκου να μου χαρίσει κάτι δικό του, που κατάλαβε πόσο σπουδαίο θα ήταν για μένα. Χώρια που δεν έμεινε στα λόγια, αλλά τήρησε την υπόσχεσή του…
Η μελαγχολία της ιστορίας έγκειται στο γεγονός ότι ο Νίκος είναι πια κάπου αλλού. Δεν τον ξαναείδα ποτέ από εκείνη τη μέρα, παρά μόνο στον αποχαιρετισμό. Κι όμως, εμένα μου άφησε μια πολύ δυνατή και γλυκιά ανάμνηση, έναν μικρό κι αναλλοίωτο μύθο, ευλαβικά φυλαγμένο."
Το κείμενο είναι της Τατιάνας και δημοσιεύτηκε αρχικά (όπως και το βίντεο) στο γκρουπ My Rock and Roll Story που διατηρεί στο facebook ο Γιώργος Δέδες. Όπως είπα και στη Τατιάνα, αυτοί που έφυγαν είναι πλέον ότι έχουν αφήσει στον κάθε ένα και μία από εμάς.Δυο μπαγκέτες, μια ανάμνηση, το συναίσθημα που σου μένει όταν σκέφτεσαι ότι γνώρισες δέκα καλούς ανθρώπους στη ζωή σου.Thanks Τατιάνα.
Γιώργος
No comments:
Post a Comment