Το νέο άλμπουμ των Misuse, 3 χρόνια μετά το ντεμπούτο τους που κέρδισε ταχύτατα κοινό και κριτικούς περιλαμβάνει 5 οργανικά κομμάτια μεγάλης διάρκειας. Το κάθε κομμάτι είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Η συνολική διάρκεια του άλμπουμ είναι 51 λεπτά.
Για το ντεμπούτο τους ο όρος post-heavy rock, που είχε επιλεγεί τότε, φάνταζε «λίγος» για να περιγράψει τον ιδιαίτερο κιθαριστικό ήχο των Misuse που εμπλουτίζονταν από έγχορδα και διάφορα ασυνήθιστα πληκτροφόρα.
Από τότε το συγκρότημα έχει εξελιχθεί πάρα πολύ και έχει απομακρυνθεί αισθητά από το post rock αφήνοντας τον όρο αυτό ουσιαστικά πίσω του. Ο κιθαριστικός ήχος παραμένει, τα έγχορδα έχουν φύγει, και υπάρχουν πολλά electronica στοιχεία – ως συνθετική αντίληψη και ανάπτυξη περισσότερο παρά ως electronica ήχος αυτός καθ’εαυτός.
Με δυο λόγια οι Misuse έχουν πια τελείως δική τους προσωπικότητα.
File under: Genreless
Το όμορφο στην περίπτωση των Misuse είναι ότι αυτό έχει επιτευχθεί σταδιακά, με πολλή δουλειά, φαντασία / δημιουργικότητα και ελευθερία σκέψης και δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα συγκεκριμένου και κατασκευασμένου προγραμματισμού ως προς το «προς τα πού» θα «έπρεπε» να κινηθεί ο ήχος τους.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μας παρουσιάζουν προς ακρόαση ένα άλμπουμ, που ενώ είναι τελείως διαφορετικό από το ντεμπούτο τους, ταυτόχρονα ακούγεται οικείο. Σέβεται την ροή τους και ενώ σκάει σαν βόμβα στο ηχοσύστημα μας, νιώθουμε ότι αυτή η βόμβα ωστόσο δεν σκάει απρόοπτα και από το πουθενά .
Είναι μάλλον ωρολογιακή …
Μια πρώιμη εκδοχή του «Dear hunter, pt I» – σε διαφορετική ηχογράφηση από αυτή την νέα που περιλαμβάνεται εδώ – είχε συμπεριληφθεί στη συλλογή First Steps: 2 years of Puzzlemusik. Το «Dear hunter,» αλλά και μερικά ακόμη από τα κομμάτια του April είναι ήδη γνωστά στους fans των Misuse από τις συναυλίες του σχήματος.
Οι Misuse είναι ένα πολύ έμπειρο συγκρότημα συναυλιακά , παρόλο που δεν παίζουν λάιβ τόσο συχνά όσο ίσως υπαγορεύει το following που απολαμβάνουν από το κοινό τους.
Αποτελούν εξάλλου πολύ συχνή επιλογή - εγγύηση των διοργανωτών συναυλιών προκειμένου να υποστηριχτεί μια συναυλία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει συναυλίες για Piano Magic, A Silver Mt Zion και Mogwai, για να αναφέρουμε μόνο τα πιο πρόσφατα και τα κυριότερα.
Η σύνθεση των Misuse στο April (μετά την αποχώρηση του κιθαρίστα Τίτου Μοσχάκη το 2010) είναι οι εξής: Δημήτρης Πατσαρός (κιθάρα, programming), Κώστας Στεργίου (πληκτροφόρα, programming), Λευτέρης Βολάνης (το νέο μέλος – κιθάρα), Νίκος Δημητρακάκος (ντραμς , programming), Σταύρος Μαραγκός (μπάσο).
H προετοιμασία για τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2011 και οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν τον Ιούνιο στο Unreal studio. Τα sessions ήταν καθημερινά, πολύωρα και εξαντλητικά και διήρκεσαν όλο το καλοκαίρι. Οι μίξεις έγιναν τον Σεπτέμβριο (επίσης στο Unreal) και το mastering έγινε τον Οκτώβριο στη Sweetspot productions από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο.
Παραγωγή: Φίλιππος Καπώνης και Misuse.
Kassetas / Spanos - Jungle Of Illusions (Buy CD)
Πρόκειται για τον καρπό της πολύμηνης συνεργασίας του σαξοφωνίστα και συνθέτη Γιάννη Κασέτα με τον ήδη καταξιωμένο ντράμερ Γιώργο Σπανό. Η συνεργασία Κασέτα – Σπανού έχει ήδη ενθουσιάσει όσους παρακολουθούν τα συναυλιακά δρώμενα μιας και δεν είναι λίγες οι φορές μέσα στο 2011 που οι δύο καλλιτέχνες έχουν εμφανιστεί ζωντανά σε διάφορους χώρους ως free improvisation duo (ντουέτο ελεύθερου αυτοσχεδιασμού) με μεγάλη επιτυχία.
Αυτή την ως τώρα συνεργασία τους εξελίσσουν στο Jungle of Illusions.
Η Puzzlemusik συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Γιώργο Σπανό, σταθερό ντράμερ του Ζωρζ Πιλαλί τα τελευταία χρόνια. Ο 32χρονος ντράμερ έχει επίσης στο ενεργητικό του πολυάριθμες συνεργασίες (συναυλίες, ηχογραφήσεις, φεστιβάλ) και εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό με γνωστούς καλλιτέχνες.
Ανάμεσά τους, οι: Διονύσης Σαββοπουλος, Μαρινέλλα ("Το Μιούζικαλ",στο θέατρο "Παλλάς" και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης), Δημήτρης Πουλικάκος, Ελένη Δήμου, Γιάννης Γιοκαρίνης, Τιγρέ σποράκια, Κώστας Δημουλέας, Βασίλης Γισδάκης, Σωτηρία Λεονάρδου και άλλοι.
Νεαρός (σε ηλικία 21 ετών), συμμετείχε ως κλασικός κρουστός στη Συμφωνική Ορχήστρα του Ιάσιου(Grand prix Maria Callas), υπό τη διεύθυνση του Ιταλού μαέστρου, Giovanni Froio.
Ο Γιάννης Κασέτας δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις αφού είναι η 3η φορά που κυκλοφορεί άλμπουμ από το 2007, χρονιά κατά την οποία η Puzzlemusik τον σύστησε στο κοινό με τον ντεμπούτο του The Truth About The Alien Invasion In Egypt. Ο Κασέτας, αφοσιωμένος στην τέχνη του, όχι μόνο κυκλοφορεί σταθερά ένα άλμπουμ κάθε δύο χρόνια (μεσολάβησε το FunkAbyss του 2009) αλλά συνεχώς εξελίσσεται και διευρύνει τόσο την τεχνική του στο σαξόφωνο, όσο και την ενορχηστρωτική του ματιά και την συνθετική του προσέγγιση. Εδώ, σε ένα διάλειμμα από τις δραστηριότητες του με τους Funk Wizards (το γκρουπ που σταθερά τον συνοδεύει στις ηχογραφήσεις και τις συναυλίες του), ενδιαφέρεται για, και ασχολείται με, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό ως το όχημα που είναι αυτή την περίοδο κατάλληλο για να εκφράσει τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του.
Και, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μάλλον δεν θα μπορούσε να βρει καταλληλότερο συνοδοιπόρο για αυτήν την περιπέτεια από τον Σπανό ο οποίος έχει να επιδείξει πέρα από τις πολυάριθμες και με μεγάλο εύρος συνεργασίες του, μια σπάνια μουσικότητα και μια ανεπτυγμένη τεχνική η οποία δεν μπορεί παρά να οφείλεται, εκτός των άλλων, και στο background του ως κρουστός ορχήστρας και στην συνεπαγόμενη κλασική του παιδεία.
Στο Jungle of Illusions συναντά κανείς tracks ελευθέρου αυτοσχεδιασμού ηχογραφημένα ζωντανά στο Bacaro σε κάποιες από τις ζωντανές τους εμφανίσεις του πρώτου εξαμήνου του 2011. Τα υπόλοιπα tracks ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο στούντιο.
Υλικό για αυτοσχεδιασμό (εκτός από τις δικές τους original ιδέες) αποτέλεσαν και τα “Walk Spirit Talk Spirit” του McCoy Tyner και το “Sandu” του Clifford Brown που επίσης περιλαμβάνονται στο άλμπουμ.
Ο ηχητικός πυρήνας του Jungle of Illusions είναι το σαξόφωνο του Κασέτα και τα ντραμς – κρουστά του Σπανού αλλά το project εμπλουτίζεται και με άλλα ηχοχρώματα καθώς σε αρκετά από τα tracks συμμετέχουν, ανά περίσταση, ένας ή περισσότεροι μουσικοί.
Συγκεκριμένα το δικό τους «χρώμα» στο άλμπουμ προσθέτουν οι μουσικοί (αλφαβητικά): Μάριος Βαλινάκης (άλτο σαξόφωνο), Δημήτρης Καραγιάννης (τενόρο σαξόφωνο), Αποστόλης Λεβεντόπουλος (ηλ. κιθάρα), Μάνος Λούτας (κοντραμπάσο), Εμμανουήλ Σαριδάκης (πιάνο & πλήκτρα), Απόστολος Σιδέρης (ηλ. κοντραμπάσο), Περικλής Τριβόλης (κοντραμπάσο) και Αλέξανδρος Τσάμης (τάμπλα) .
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Artracks studio με ηχολήπτες τους Αλέξιο Μπόλπαση και Γιώργο Πρινιωτάκη εκτός από τρία tracks που ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο Bacaro Jazz Club με ηχολήπτη τον Αλέξη Γκίκα. Μίξη και mastering (επίσης στο Artracks): Γιώργος Πρινιωτάκης. Παραγωγή: Γιάννης Κασέτας και Γιώργος Σπανός.
Τέλος θα ήταν παράλειψη να μη γίνει ειδική μνεία για το artwork του άλμπουμ το οποίο επιμελήθηκε η Ιφιγένεια Λιάγγη.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Καραλής
Μανώλης Γαλιάτσος - 2011 Εδώ, Έξω (Buy CD)
2O11: Εδώ, έξω λέγεται ο νέος δίσκος του συνθέτη Μανώλη Γαλιάτσου με
σολίστα τον τρομπετίστα Σωκράτη Άνθη. Αποτελεί το δέκατο κατά σειρά προσωπικό δίσκο του συνθέτη και το τέταρτο αμιγώς μουσικό έργο του.
Είναι ένας δίσκος μυθοπλασίας του διαστήματος που «βρέθηκε τυχαία» κάπου εδώ.
«Μια κρυφή ελεγεία για την απώλεια μνήμης -ή την πιθανή παραίσθησή της-, για το ταξίδι που έγινε –ή ό,τι νομίζουμε σχετικά- και αυτό που πρέπει να συνεχιστεί», αναφέρει ο Μανώλης Γαλιάτσος.
Ένα παιχνίδι στο χώρο και το χρόνο. Το 2011; Έτσι φαίνεται. Ας δανειστούμε ως αφετηρία το παρόν, ως στιγμή του μέλλοντος
ή
το μέλλον, ως στιγμή του παρόντος και ας ταξιδέψουμε μαζί του γιατί εκτός όλων των άλλων στάθηκε αφορμή για μια σπουδαία συνεργασία του Μανώλη Γαλιάτσου με τον εξαιρετικό σολίστα της τρομπέτας Σωκράτη Άνθη.
Ένα άλμπουμ βασισμένο στον ήχο, το ήθος και την εσωτερική μυστική
διαδρομή του Σωκράτη Άνθη. Γραμμένο και ηχογραφημένο μέσα στο 2011 και αφιερωμένο στον άνθρωπο με την τρομπέτα, που ως θερμή ύλη, κατευνάζει την παγερή κι ανησυχητική αίσθηση εδώ, έξω, σύμφωνα με το σημείωμα του ίδιου του συνθέτη.
Με ένα βαρύ και πλούσιο βιογραφικό στις αποσκευές του ο Σωκράτης Άνθης
(στενός συνεργάτης του Χατζιδάκι, σολίστ με ορχήστρες της Ελλάδας και του εξωτερικού, κορυφαίος στην Ορχήστρα των Χρωμάτων, ιδρυτικό μέλος του κουϊντέτου Χάλκινων Πνευστών "MELOS BRASS” κλπ.) παραμένει πάντα πρέσβης της άποψης ότι η κάθε μέρα διδάσκει καινούργια πράγματα πάνω στη μουσική και γι’ αυτό εξακολουθεί να μένει ανοιχτός στην αναζήτηση νέων αισθητικών προσεγγίσεων κι εκφραστικών οδών.
Το «2O11: Εδώ, Έξω» είναι ένα έργο που γράφτηκε για να ερμηνευθεί από τον Σωκράτη Άνθη και του αφιερώνεται.
Το εικαστικό μέρος του δίσκου είναι του Δανιήλ Γουδέλη.
ΜΚ-Ο - Blues For The Whie Nigger (Buy CD)
Πρόκειται για το τρίτο άλμπουμ (πρώτο για την Puzzlemusik) του ντουέτου που αποτελείται από την Μαρίνα Καναβάκη και τον Oannes (aka Σωκράτης Παπαχατζής), που έρχεται δύομισι χρόνια μετά το διπλό Unreel.
Το «Blues for the White Nigger» αποτελεί σημαντικό βήμα για το ντουέτο καθώς ενώ τα γνωστά πια χαρακτηριστικά του ιδιαίτερου ύφους τους είναι παρόντα, ταυτόχρονα ανανεώνουν τα εκφραστικά τους μέσα και τολμούν ένα άλμπουμ που διευρύνει τις αναζητήσεις τους.
Ένα concept άλμπουμ, σύγχρονο (με την έννοια ότι είναι εμπνευσμένο από – και αναφέρεται στο – σήμερα) φτιαγμένο από διαχρονικά υλικά όπως το blues, το (λευκό) funk, ειδωμένα μέσα από την ιδιαίτερη, προσωπική, progressive ματιά των MK – O.
Το «Blues for the White Nigger» είναι πιο εξωστρεφές από τα προηγούμενα άλμπουμ τους με δυναμίτες ηλεκτρονικού funk [Blackface], blues αποχρώσεις [White Nigger Blue]και δυνατά εν δυνάμει singles [Star with no name].
Η φαντασία στην αρμονική γλώσσα, και η ευρηματικότητα στη μελωδική ανάπτυξη είναι και εδώ παρόντα όπως άλλωστε σε κάθε δουλειά των ΜΚ-Ο. Στοιχεία που έχουν χαρίσει στις κυκλοφορίες τους την αποδοχή κοινού και κριτικών, με αποκορύφωμα την εμφάνιση του πρώτου τους άλμπουμ Ovation στο top-20 της λίστας των καλύτερων ελληνικών δίσκων της προηγούμενης δεκαετίας! (σύμφωνα με το ηλεκτρονικό περιοδικό Avopolis)
Η αφετηρία αλλά και το υλικό όμως πάνω στο οποίο αναπτύσσονται τα παραπάνω στοιχεία αυτή τη φορά είναι τελείως διαφορετικά. Υπάρχει ένας έντονος αυτοσχεδιαστικός χαρακτήρας (οργανωμένος αυτοσχεδιασμός) ενώ οι στίχοι – αν και, γράφτηκαν πριν από δύο περίπου χρόνια – αποκτούν σήμερα μια … προφητική διάσταση καθώς το περιεχόμενο τους που θα μπορούσε να θεωρηθεί υπερβολικό κάποτε, είναι δυστυχώς «φυσιολογικό» και επίκαιρο σήμερα. Κάτι που αντικατοπτρίζεται και στον ίδιο τον τίτλο του άλμπουμ: Blues for the White Nigger.
Το άλμπουμ μοιράζεται ανάμεσα σε 6 αγγλόφωνα τραγούδια και 6 instrumental tracks.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο στούντιο Artracks με μηχανικό ήχου τον Γιώργο Πρινιωτάκη ο οποίος έκανε επίσης τις μίξεις και το mastering. Παραγωγή: MK-O.
